Onüçüncü Gün: Amasya – Tosya Etabı, 27 Haziran 2009

Ali Kaya Restaurant’ın sahibi sevgili Murat ile sohbet

Onüçüncü Gün: Hikâyesi

Sabah biraz Amasya’yı gezip şehre tepeden bakan Ali Kaya restorana çıkıyoruz. Sahibi Murat biz yaşlarda. Bir saate yakın çay içip tarihe dair çok güzel bir sohbet yapıyoruz.

Anayoldan ayrılmak için Djü gene alternative bir rota çiziyor. Kızılırmak kenarından nefis bir vadiyi takip edip Kargı oradan da Tosya ya varıyoruz

Şehre girerken herşey sakin, hava sıcak, hafif bulutlu fakat barışçıl bir hava var. Bir otel ile hemen anlaşıp motorları da anayolun karşısındaki otoparkın birinci katına parkediyoruz. Ana caddeyi gören bir kıraathaneye girip yarım kalan iddialı üçbeşsekize başlıyoruz ki ceviz büyüklüğünde bir dolu yağışı başlıyor ve belki yarım saat dolu yağıyor, ardından sağanak yağmura çeviriyor. Oyun ister istemez yarıda kalıyor, çünkü ana caddeden önce küçük sonra azgın bir nehir halinde sel akmaya başlıyor. Trafik duruyor. Birazdan selde teşhir buzdolapları ve arabalar sürüklenmeye başlıyor. Birbirimize dehşetle bakıyoruz. Biz Ilgaz’a çıkmayı planlıyorduk. “Ya şu anda dağda olsaydık?” “Veya, ya motorları otoparka değil de ana caddeye bırakmış olsaydık”.

Djü ve Mou 5 Kasım 1995 tarihinde İzmir Yamanlar deresi kaynaklı seli yaşamış oldukları için tecrübeliler. Olandan değil olabilecekten, yani yukarıdan gelecek çamur duvarından korkuyorlar ve endişeyle bekliyorlar. Ancak korktukları olmuyor.

Bugün turun onüçücüncü günü ve içimizde artık turun bittiğine dair bir his olduğunu paylaşıyoruz. Djü havaalanından ertesi günkü hava durumu raporunu alıyor. Yarın öğle sırasından itibaren Bolu tarafı iki gün sağanak yağmurlu. Mou, Tosya’dan İstanbul’a devam etmeyi planlıyor. Sha ve Djü ise Ankara civarından İzmir’e geçmeyi deneyecekler. Moralimiz bozuk bir şekilde vedalaşıp yatıyoruz. Tosya’da sel sonrası toparlanma çalışmaları devam ediyor.

Devamı için;

Ana Sayfa – Derin Anadolu
Devam: Ondördüncü Gün: Final – Her güzel şeyin bir sonu…